marcir - verb

mar·cir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
marceixo
marceixes
marceix
marcim
marciu
marceixen
marcia
marcies
marcia
marcíem
marcíeu
marcien
marcí
marcires
marcí
marcírem
marcíreu
marciren
marciré
marciràs
marcirà
marcirem
marcireu
marciran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
marciria
marciries
marciria
marciríem
marciríeu
marcirien
marceixi
marceixis
marceixi
marcim
marciu
marceixin
marcís
marcissis
marcís
marcíssim
marcíssiu
marcissin

marceix
marceixi
marcim
marciu
marceixin
Infinitiumarcir
Gerundimarcint
Participi
marcitmarcida
marcitsmarcides

Flexionat com: servir

forma nominal : marciment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana