repicar - verb

re·pi·car

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
repico
repiques
repica
repiquem
repiqueu
repiquen
repicava
repicaves
repicava
repicàvem
repicàveu
repicaven
repiquí
repicares
repicà
repicàrem
repicàreu
repicaren
repicaré
repicaràs
repicarà
repicarem
repicareu
repicaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
repicaria
repicaries
repicaria
repicaríem
repicaríeu
repicarien
repiqui
repiquis
repiqui
repiquem
repiqueu
repiquin
repiqués
repiquessis
repiqués
repiquéssim
repiquéssiu
repiquessin

repica
repiqui
repiquem
repiqueu
repiquin
Infinitiurepicar
Gerundirepicant
Participi
repicatrepicada
repicatsrepicades

Flexionat com: abarrocar

forma nominal : repicó, repicament, repicat

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana