esbocinar - verb

es·bo·ci·nar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
esbocino
esbocines
esbocina
esbocinem
esbocineu
esbocinen
esbocinava
esbocinaves
esbocinava
esbocinàvem
esbocinàveu
esbocinaven
esbociní
esbocinares
esbocinà
esbocinàrem
esbocinàreu
esbocinaren
esbocinaré
esbocinaràs
esbocinarà
esbocinarem
esbocinareu
esbocinaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
esbocinaria
esbocinaries
esbocinaria
esbocinaríem
esbocinaríeu
esbocinarien
esbocini
esbocinis
esbocini
esbocinem
esbocineu
esbocinin
esbocinés
esbocinessis
esbocinés
esbocinéssim
esbocinéssiu
esbocinessin

esbocina
esbocini
esbocinem
esbocineu
esbocinin
Infinitiuesbocinar
Gerundiesbocinant
Participi
esbocinatesbocinada
esbocinatsesbocinades

Flexionat com: parlar

forma nominal : esbocinament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana