desobstruir - verb

des·obs·tru·ir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desobstrueixo
desobstrueixes
desobstrueix
desobstruïm
desobstruïu
desobstrueixen
desobstruïa
desobstruïes
desobstruïa
desobstruíem
desobstruíeu
desobstruïen
desobstruí
desobstruïes
desobstruí
desobstruírem
desobstruíreu
desobstruïren
desobstruiré
desobstruiràs
desobstruirà
desobstruirem
desobstruireu
desobstruiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desobstruiria
desobstruiries
desobstruiria
desobstruiríem
desobstruiríeu
desobstruirien
desobstrueixi
desobstrueixis
desobstrueixi
desobstruïm
desobstruïu
desobstrueixin
desobstruís
desobstruïssis
desobstruís
desobstruíssim
desobstruíssiu
desobstruïssin

desobstrueix
desobstrueixi
desobstruïm
desobstruïu
desobstrueixin
Infinitiudesobstruir
Gerundidesobstruint
Participi
desobstruïtdesobstruïda
desobstruïtsdesobstruïdes

Flexionat com: instruir

forma nominal : desobstrucció

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana