desionitzar - verb

des·i·o·nit·zar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desionitzo
desionitzes
desionitza
desionitzem
desionitzeu
desionitzen
desionitzava
desionitzaves
desionitzava
desionitzàvem
desionitzàveu
desionitzaven
desionitzí
desionitzares
desionitzà
desionitzàrem
desionitzàreu
desionitzaren
desionitzaré
desionitzaràs
desionitzarà
desionitzarem
desionitzareu
desionitzaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desionitzaria
desionitzaries
desionitzaria
desionitzaríem
desionitzaríeu
desionitzarien
desionitzi
desionitzis
desionitzi
desionitzem
desionitzeu
desionitzin
desionitzés
desionitzessis
desionitzés
desionitzéssim
desionitzéssiu
desionitzessin

desionitza
desionitzi
desionitzem
desionitzeu
desionitzin
Infinitiudesionitzar
Gerundidesionitzant
Participi
desionitzatdesionitzada
desionitzatsdesionitzades

Flexionat com: parlar

forma nominal : desionització

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana