deshabituar - verb

des·ha·bi·tu·ar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
deshabituo
deshabitues
deshabitua
deshabituem
deshabitueu
deshabituen
deshabituava
deshabituaves
deshabituava
deshabituàvem
deshabituàveu
deshabituaven
deshabituí
deshabituares
deshabituà
deshabituàrem
deshabituàreu
deshabituaren
deshabituaré
deshabituaràs
deshabituarà
deshabituarem
deshabituareu
deshabituaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
deshabituaria
deshabituaries
deshabituaria
deshabituaríem
deshabituaríeu
deshabituarien
deshabituï
deshabituïs
deshabituï
deshabituem
deshabitueu
deshabituïn
deshabitués
deshabituessis
deshabitués
deshabituéssim
deshabituéssiu
deshabituessin

deshabitua
deshabituï
deshabituem
deshabitueu
deshabituïn
Infinitiudeshabituar
Gerundideshabituant
Participi
deshabituatdeshabituada
deshabituatsdeshabituades

Flexionat com: apariar

forma nominal : deshabituació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana