desarrambar - verb

des·ar·ram·bar

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desarrambo
desarrambes
desarramba
desarrambem
desarrambeu
desarramben
desarrambava
desarrambaves
desarrambava
desarrambàvem
desarrambàveu
desarrambaven
desarrambí
desarrambares
desarrambà
desarrambàrem
desarrambàreu
desarrambaren
desarrambaré
desarrambaràs
desarrambarà
desarrambarem
desarrambareu
desarrambaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desarrambaria
desarrambaries
desarrambaria
desarrambaríem
desarrambaríeu
desarrambarien
desarrambi
desarrambis
desarrambi
desarrambem
desarrambeu
desarrambin
desarrambés
desarrambessis
desarrambés
desarrambéssim
desarrambéssiu
desarrambessin

desarramba
desarrambi
desarrambem
desarrambeu
desarrambin
Infinitiudesarrambar
Gerundidesarrambant
Participi
desarrambatdesarrambada
desarrambatsdesarrambades

Flexionat com: parlar

forma nominal : desarrambament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana