induir - verb

in·du·ir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
indueixo
indueixes
indueix
induïm
induïu
indueixen
induïa
induïes
induïa
induíem
induíeu
induïen
induí
induïes
induí
induírem
induíreu
induïren
induiré
induiràs
induirà
induirem
induireu
induiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
induiria
induiries
induiria
induiríem
induiríeu
induirien
indueixi
indueixis
indueixi
induïm
induïu
indueixin
induís
induïssis
induís
induíssim
induíssiu
induïssin

indueix
indueixi
induïm
induïu
indueixin
Infinitiuinduir
Gerundiinduint
Participi
induïtinduïda
induïtsinduïdes

Flexionat com: instruir

forma nominal : inducció

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana