desmuntar - verb

des·mun·tar

pronominal; transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desmunto
desmuntes
desmunta
desmuntem
desmunteu
desmunten
desmuntava
desmuntaves
desmuntava
desmuntàvem
desmuntàveu
desmuntaven
desmuntí
desmuntares
desmuntà
desmuntàrem
desmuntàreu
desmuntaren
desmuntaré
desmuntaràs
desmuntarà
desmuntarem
desmuntareu
desmuntaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desmuntaria
desmuntaries
desmuntaria
desmuntaríem
desmuntaríeu
desmuntarien
desmunti
desmuntis
desmunti
desmuntem
desmunteu
desmuntin
desmuntés
desmuntessis
desmuntés
desmuntéssim
desmuntéssiu
desmuntessin

desmunta
desmunti
desmuntem
desmunteu
desmuntin
Infinitiudesmuntar
Gerundidesmuntant
Participi
desmuntatdesmuntada
desmuntatsdesmuntades

Flexionat com: parlar

forma nominal : desmuntatge

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana