engorronir - verb

en·gor·ro·nir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
engorroneixo
engorroneixes
engorroneix
engorronim
engorroniu
engorroneixen
engorronia
engorronies
engorronia
engorroníem
engorroníeu
engorronien
engorroní
engorronires
engorroní
engorronírem
engorroníreu
engorroniren
engorroniré
engorroniràs
engorronirà
engorronirem
engorronireu
engorroniran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
engorroniria
engorroniries
engorroniria
engorroniríem
engorroniríeu
engorronirien
engorroneixi
engorroneixis
engorroneixi
engorronim
engorroniu
engorroneixin
engorronís
engorronissis
engorronís
engorroníssim
engorroníssiu
engorronissin

engorroneix
engorroneixi
engorronim
engorroniu
engorroneixin
Infinitiuengorronir
Gerundiengorronint
Participi
engorronitengorronida
engorronitsengorronides

Flexionat com: servir

forma nominal : engorroniment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana