enfolcar - verb

en·fol·car

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
enfolco
enfolques
enfolca
enfolquem
enfolqueu
enfolquen
enfolcava
enfolcaves
enfolcava
enfolcàvem
enfolcàveu
enfolcaven
enfolquí
enfolcares
enfolcà
enfolcàrem
enfolcàreu
enfolcaren
enfolcaré
enfolcaràs
enfolcarà
enfolcarem
enfolcareu
enfolcaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
enfolcaria
enfolcaries
enfolcaria
enfolcaríem
enfolcaríeu
enfolcarien
enfolqui
enfolquis
enfolqui
enfolquem
enfolqueu
enfolquin
enfolqués
enfolquessis
enfolqués
enfolquéssim
enfolquéssiu
enfolquessin

enfolca
enfolqui
enfolquem
enfolqueu
enfolquin
Infinitiuenfolcar
Gerundienfolcant
Participi
enfolcatenfolcada
enfolcatsenfolcades

Flexionat com: abarrocar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana