desdaurar - verb

des·dau·rar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desdauro
desdaures
desdaura
desdaurem
desdaureu
desdauren
desdaurava
desdauraves
desdaurava
desdauràvem
desdauràveu
desdauraven
desdaurí
desdaurares
desdaurà
desdauràrem
desdauràreu
desdauraren
desdauraré
desdauraràs
desdaurarà
desdaurarem
desdaurareu
desdauraran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desdauraria
desdauraries
desdauraria
desdauraríem
desdauraríeu
desdaurarien
desdauri
desdauris
desdauri
desdaurem
desdaureu
desdaurin
desdaurés
desdauressis
desdaurés
desdauréssim
desdauréssiu
desdauressin

desdaura
desdauri
desdaurem
desdaureu
desdaurin
Infinitiudesdaurar
Gerundidesdaurant
Participi
desdauratdesdaurada
desdauratsdesdaurades

Flexionat com: parlar

forma nominal : desdaurament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana