desballestar - verb

des·ba·lles·tar

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desballesto
desballestes
desballesta
desballestem
desballesteu
desballesten
desballestava
desballestaves
desballestava
desballestàvem
desballestàveu
desballestaven
desballestí
desballestares
desballestà
desballestàrem
desballestàreu
desballestaren
desballestaré
desballestaràs
desballestarà
desballestarem
desballestareu
desballestaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desballestaria
desballestaries
desballestaria
desballestaríem
desballestaríeu
desballestarien
desballesti
desballestis
desballesti
desballestem
desballesteu
desballestin
desballestés
desballestessis
desballestés
desballestéssim
desballestéssiu
desballestessin

desballesta
desballesti
desballestem
desballesteu
desballestin
Infinitiudesballestar
Gerundidesballestant
Participi
desballestatdesballestada
desballestatsdesballestades

Flexionat com: parlar

forma nominal : desballestament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana