pronominal; transitiu
| Indicatiu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Present | Pretèrit imperfet | Passat simple | Futur | ||
| desacostumo desacostumes desacostuma desacostumem desacostumeu desacostumen | desacostumava desacostumaves desacostumava desacostumàvem desacostumàveu desacostumaven | desacostumí desacostumares desacostumà desacostumàrem desacostumàreu desacostumaren | desacostumaré desacostumaràs desacostumarà desacostumarem desacostumareu desacostumaran | ||
| Condicional | Subjuntiu | Imperatiu | |||
| Present | Pretèrit imperfet | ||||
| desacostumaria desacostumaries desacostumaria desacostumaríem desacostumaríeu desacostumarien | desacostumi desacostumis desacostumi desacostumem desacostumeu desacostumin | desacostumés desacostumessis desacostumés desacostuméssim desacostuméssiu desacostumessin | desacostuma desacostumi desacostumem desacostumeu desacostumin | ||
| Infinitiu | desacostumar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundi | desacostumant | ||||
| Participi |
|
Flexionat com: parlar
forma nominal : desacostumament
Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana