emmaridar - verb

em·ma·ri·dar

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
emmarido
emmarides
emmarida
emmaridem
emmarideu
emmariden
emmaridava
emmaridaves
emmaridava
emmaridàvem
emmaridàveu
emmaridaven
emmaridí
emmaridares
emmaridà
emmaridàrem
emmaridàreu
emmaridaren
emmaridaré
emmaridaràs
emmaridarà
emmaridarem
emmaridareu
emmaridaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
emmaridaria
emmaridaries
emmaridaria
emmaridaríem
emmaridaríeu
emmaridarien
emmaridi
emmaridis
emmaridi
emmaridem
emmarideu
emmaridin
emmaridés
emmaridessis
emmaridés
emmaridéssim
emmaridéssiu
emmaridessin

emmarida
emmaridi
emmaridem
emmarideu
emmaridin
Infinitiuemmaridar
Gerundiemmaridant
Participi
emmaridatemmaridada
emmaridatsemmaridades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana