conèixer - verb

co·nèi·xer

transitiu; pronominal; transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
conec
coneixes
coneix
coneixem
coneixeu
coneixen
coneixia
coneixies
coneixia
coneixíem
coneixíeu
coneixien
coneguí
conegueres
conegué
coneguérem
coneguéreu
conegueren
coneixeré
coneixeràs
coneixerà
coneixerem
coneixereu
coneixeran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
coneixeria
coneixeries
coneixeria
coneixeríem
coneixeríeu
coneixerien
conegui
coneguis
conegui
coneguem
conegueu
coneguin
conegués
coneguessis
conegués
coneguéssim
coneguéssiu
coneguessin

coneix
conegui
coneguem
coneixeu
coneguin
Infinitiuconèixer
Gerundiconeixent
Participi
conegutconeguda
conegutsconegudes

forma nominal : coneixement, cognició

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana