bonificar - verb

bo·ni·fi·car

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
bonifico
bonifiques
bonifica
bonifiquem
bonifiqueu
bonifiquen
bonificava
bonificaves
bonificava
bonificàvem
bonificàveu
bonificaven
bonifiquí
bonificares
bonificà
bonificàrem
bonificàreu
bonificaren
bonificaré
bonificaràs
bonificarà
bonificarem
bonificareu
bonificaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
bonificaria
bonificaries
bonificaria
bonificaríem
bonificaríeu
bonificarien
bonifiqui
bonifiquis
bonifiqui
bonifiquem
bonifiqueu
bonifiquin
bonifiqués
bonifiquessis
bonifiqués
bonifiquéssim
bonifiquéssiu
bonifiquessin

bonifica
bonifiqui
bonifiquem
bonifiqueu
bonifiquin
Infinitiubonificar
Gerundibonificant
Participi
bonificatbonificada
bonificatsbonificades

Flexionat com: abarrocar

forma nominal : bonificació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana