usucapir - verb

u·su·ca·pir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
usucapeixo
usucapeixes
usucapeix
usucapim
usucapiu
usucapeixen
usucapia
usucapies
usucapia
usucapíem
usucapíeu
usucapien
usucapí
usucapires
usucapí
usucapírem
usucapíreu
usucapiren
usucapiré
usucapiràs
usucapirà
usucapirem
usucapireu
usucapiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
usucapiria
usucapiries
usucapiria
usucapiríem
usucapiríeu
usucapirien
usucapeixi
usucapeixis
usucapeixi
usucapim
usucapiu
usucapeixin
usucapís
usucapissis
usucapís
usucapíssim
usucapíssiu
usucapissin

usucapeix
usucapeixi
usucapim
usucapiu
usucapeixin
Infinitiuusucapir
Gerundiusucapint
Participi
usucapitusucapida
usucapitsusucapides

Flexionat com: servir

forma nominal : usucapió

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana