reenvidar - verb

re·en·vi·dar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
reenvido
reenvides
reenvida
reenvidem
reenvideu
reenviden
reenvidava
reenvidaves
reenvidava
reenvidàvem
reenvidàveu
reenvidaven
reenvidí
reenvidares
reenvidà
reenvidàrem
reenvidàreu
reenvidaren
reenvidaré
reenvidaràs
reenvidarà
reenvidarem
reenvidareu
reenvidaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
reenvidaria
reenvidaries
reenvidaria
reenvidaríem
reenvidaríeu
reenvidarien
reenvidi
reenvidis
reenvidi
reenvidem
reenvideu
reenvidin
reenvidés
reenvidessis
reenvidés
reenvidéssim
reenvidéssiu
reenvidessin

reenvida
reenvidi
reenvidem
reenvideu
reenvidin
Infinitiureenvidar
Gerundireenvidant
Participi
reenvidatreenvidada
reenvidatsreenvidades

Flexionat com: parlar

forma nominal : reenvit

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana