mistificar - verb

mis·ti·fi·car

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
mistifico
mistifiques
mistifica
mistifiquem
mistifiqueu
mistifiquen
mistificava
mistificaves
mistificava
mistificàvem
mistificàveu
mistificaven
mistifiquí
mistificares
mistificà
mistificàrem
mistificàreu
mistificaren
mistificaré
mistificaràs
mistificarà
mistificarem
mistificareu
mistificaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
mistificaria
mistificaries
mistificaria
mistificaríem
mistificaríeu
mistificarien
mistifiqui
mistifiquis
mistifiqui
mistifiquem
mistifiqueu
mistifiquin
mistifiqués
mistifiquessis
mistifiqués
mistifiquéssim
mistifiquéssiu
mistifiquessin

mistifica
mistifiqui
mistifiquem
mistifiqueu
mistifiquin
Infinitiumistificar
Gerundimistificant
Participi
mistificatmistificada
mistificatsmistificades

Flexionat com: abarrocar

forma nominal : mistificació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana