incomunicar - verb

in·co·mu·ni·car

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
incomunico
incomuniques
incomunica
incomuniquem
incomuniqueu
incomuniquen
incomunicava
incomunicaves
incomunicava
incomunicàvem
incomunicàveu
incomunicaven
incomuniquí
incomunicares
incomunicà
incomunicàrem
incomunicàreu
incomunicaren
incomunicaré
incomunicaràs
incomunicarà
incomunicarem
incomunicareu
incomunicaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
incomunicaria
incomunicaries
incomunicaria
incomunicaríem
incomunicaríeu
incomunicarien
incomuniqui
incomuniquis
incomuniqui
incomuniquem
incomuniqueu
incomuniquin
incomuniqués
incomuniquessis
incomuniqués
incomuniquéssim
incomuniquéssiu
incomuniquessin

incomunica
incomuniqui
incomuniquem
incomuniqueu
incomuniquin
Infinitiuincomunicar
Gerundiincomunicant
Participi
incomunicatincomunicada
incomunicatsincomunicades

Flexionat com: abarrocar

forma nominal : incomunicació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana