encabir - verb

en·ca·bir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
encabeixo
encabeixes
encabeix
encabim
encabiu
encabeixen
encabia
encabies
encabia
encabíem
encabíeu
encabien
encabí
encabires
encabí
encabírem
encabíreu
encabiren
encabiré
encabiràs
encabirà
encabirem
encabireu
encabiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
encabiria
encabiries
encabiria
encabiríem
encabiríeu
encabirien
encabeixi
encabeixis
encabeixi
encabim
encabiu
encabeixin
encabís
encabissis
encabís
encabíssim
encabíssiu
encabissin

encabeix
encabeixi
encabim
encabiu
encabeixin
Infinitiuencabir
Gerundiencabint
Participi
encabitencabida
encabitsencabides

Flexionat com: servir

forma nominal : encabiment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana