mirar - verb

mi·rar

pronominal; transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
miro
mires
mira
mirem
mireu
miren
mirava
miraves
mirava
miràvem
miràveu
miraven
mirí
mirares
mirà
miràrem
miràreu
miraren
miraré
miraràs
mirarà
mirarem
mirareu
miraran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
miraria
miraries
miraria
miraríem
miraríeu
mirarien
miri
miris
miri
mirem
mireu
mirin
mirés
miressis
mirés
miréssim
miréssiu
miressin

mira
miri
mirem
mireu
mirin
Infinitiumirar
Gerundimirant
Participi
miratmirada
miratsmirades

Flexionat com: parlar

forma nominal : mirada

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana