denudar - verb

de·nu·dar

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
denudo
denudes
denuda
denudem
denudeu
denuden
denudava
denudaves
denudava
denudàvem
denudàveu
denudaven
denudí
denudares
denudà
denudàrem
denudàreu
denudaren
denudaré
denudaràs
denudarà
denudarem
denudareu
denudaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
denudaria
denudaries
denudaria
denudaríem
denudaríeu
denudarien
denudi
denudis
denudi
denudem
denudeu
denudin
denudés
denudessis
denudés
denudéssim
denudéssiu
denudessin

denuda
denudi
denudem
denudeu
denudin
Infinitiudenudar
Gerundidenudant
Participi
denudatdenudada
denudatsdenudades

Flexionat com: parlar

forma nominal : denudació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana