carbonatar - verb

car·bo·na·tar

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
carbonato
carbonates
carbonata
carbonatem
carbonateu
carbonaten
carbonatava
carbonataves
carbonatava
carbonatàvem
carbonatàveu
carbonataven
carbonatí
carbonatares
carbonatà
carbonatàrem
carbonatàreu
carbonataren
carbonataré
carbonataràs
carbonatarà
carbonatarem
carbonatareu
carbonataran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
carbonataria
carbonataries
carbonataria
carbonataríem
carbonataríeu
carbonatarien
carbonati
carbonatis
carbonati
carbonatem
carbonateu
carbonatin
carbonatés
carbonatessis
carbonatés
carbonatéssim
carbonatéssiu
carbonatessin

carbonata
carbonati
carbonatem
carbonateu
carbonatin
Infinitiucarbonatar
Gerundicarbonatant
Participi
carbonatatcarbonatada
carbonatatscarbonatades

Flexionat com: parlar

forma nominal : carbonatació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana