arremetre - verb

ar·re·me·tre

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
arremeto
arremets
arremet
arremetem
arremeteu
arremeten
arremetia
arremeties
arremetia
arremetíem
arremetíeu
arremetien
arremetí
arremeteres
arremeté
arremetérem
arremetéreu
arremeteren
arremetré
arremetràs
arremetrà
arremetrem
arremetreu
arremetran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
arremetria
arremetries
arremetria
arremetríem
arremetríeu
arremetrien
arremeti
arremetis
arremeti
arremetem
arremeteu
arremetin
arremetés
arremetessis
arremetés
arremetéssim
arremetéssiu
arremetessin

arremet
arremeti
arremetem
arremeteu
arremetin
Infinitiuarremetre
Gerundiarremetent
Participi
arremèsarremesa
arremesosarremeses

Flexionat com: admetre

forma nominal : arremesa

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana