afaitar - verb

a·fai·tar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
afaito
afaites
afaita
afaitem
afaiteu
afaiten
afaitava
afaitaves
afaitava
afaitàvem
afaitàveu
afaitaven
afaití
afaitares
afaità
afaitàrem
afaitàreu
afaitaren
afaitaré
afaitaràs
afaitarà
afaitarem
afaitareu
afaitaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
afaitaria
afaitaries
afaitaria
afaitaríem
afaitaríeu
afaitarien
afaiti
afaitis
afaiti
afaitem
afaiteu
afaitin
afaités
afaitessis
afaités
afaitéssim
afaitéssiu
afaitessin

afaita
afaiti
afaitem
afaiteu
afaitin
Infinitiuafaitar
Gerundiafaitant
Participi
afaitatafaitada
afaitatsafaitades

Flexionat com: parlar

forma nominal : afaitament, afaitada

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana