abjurar - verb

ab·ju·rar

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
abjuro
abjures
abjura
abjurem
abjureu
abjuren
abjurava
abjuraves
abjurava
abjuràvem
abjuràveu
abjuraven
abjurí
abjurares
abjurà
abjuràrem
abjuràreu
abjuraren
abjuraré
abjuraràs
abjurarà
abjurarem
abjurareu
abjuraran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
abjuraria
abjuraries
abjuraria
abjuraríem
abjuraríeu
abjurarien
abjuri
abjuris
abjuri
abjurem
abjureu
abjurin
abjurés
abjuressis
abjurés
abjuréssim
abjuréssiu
abjuressin

abjura
abjuri
abjurem
abjureu
abjurin
Infinitiuabjurar
Gerundiabjurant
Participi
abjuratabjurada
abjuratsabjurades

Flexionat com: parlar

forma nominal : abjuració

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana