abellir - verb

a·be·llir

pronominal; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
abelleixo
abelleixes
abelleix
abellim
abelliu
abelleixen
abellia
abellies
abellia
abellíem
abellíeu
abellien
abellí
abellires
abellí
abellírem
abellíreu
abelliren
abelliré
abelliràs
abellirà
abellirem
abellireu
abelliran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
abelliria
abelliries
abelliria
abelliríem
abelliríeu
abellirien
abelleixi
abelleixis
abelleixi
abellim
abelliu
abelleixin
abellís
abellissis
abellís
abellíssim
abellíssiu
abellissin

abelleix
abelleixi
abellim
abelliu
abelleixin
Infinitiuabellir
Gerundiabellint
Participi
abellitabellida
abellitsabellides

Flexionat com: servir

forma nominal : abelliment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana