empatar - verb

em·pa·tar

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
empato
empates
empata
empatem
empateu
empaten
empatava
empataves
empatava
empatàvem
empatàveu
empataven
empatí
empatares
empatà
empatàrem
empatàreu
empataren
empataré
empataràs
empatarà
empatarem
empatareu
empataran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
empataria
empataries
empataria
empataríem
empataríeu
empatarien
empati
empatis
empati
empatem
empateu
empatin
empatés
empatessis
empatés
empatéssim
empatéssiu
empatessin

empata
empati
empatem
empateu
empatin
Infinitiuempatar
Gerundiempatant
Participi
empatatempatada
empatatsempatades

Flexionat com: parlar

forma nominal : empat

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana