rebentar - verb

re·ben·tar

transitiu; pronominal; transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
rebento
rebentes
rebenta
rebentem
rebenteu
rebenten
rebentava
rebentaves
rebentava
rebentàvem
rebentàveu
rebentaven
rebentí
rebentares
rebentà
rebentàrem
rebentàreu
rebentaren
rebentaré
rebentaràs
rebentarà
rebentarem
rebentareu
rebentaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
rebentaria
rebentaries
rebentaria
rebentaríem
rebentaríeu
rebentarien
rebenti
rebentis
rebenti
rebentem
rebenteu
rebentin
rebentés
rebentessis
rebentés
rebentéssim
rebentéssiu
rebentessin

rebenta
rebenti
rebentem
rebenteu
rebentin
Infinitiurebentar
Gerundirebentant
Participi
rebentatrebentada
rebentatsrebentades

Flexionat com: parlar

forma nominal : rebentament, rebentada

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana