desatansar - verb

des·a·tan·sar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desatanso
desatanses
desatansa
desatansem
desatanseu
desatansen
desatansava
desatansaves
desatansava
desatansàvem
desatansàveu
desatansaven
desatansí
desatansares
desatansà
desatansàrem
desatansàreu
desatansaren
desatansaré
desatansaràs
desatansarà
desatansarem
desatansareu
desatansaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desatansaria
desatansaries
desatansaria
desatansaríem
desatansaríeu
desatansarien
desatansi
desatansis
desatansi
desatansem
desatanseu
desatansin
desatansés
desatansessis
desatansés
desatanséssim
desatanséssiu
desatansessin

desatansa
desatansi
desatansem
desatanseu
desatansin
Infinitiudesatansar
Gerundidesatansant
Participi
desatansatdesatansada
desatansatsdesatansades

Flexionat com: parlar

forma nominal : desatansament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana