arraconar - verb

ar·ra·co·nar

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
arracono
arracones
arracona
arraconem
arraconeu
arraconen
arraconava
arraconaves
arraconava
arraconàvem
arraconàveu
arraconaven
arraconí
arraconares
arraconà
arraconàrem
arraconàreu
arraconaren
arraconaré
arraconaràs
arraconarà
arraconarem
arraconareu
arraconaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
arraconaria
arraconaries
arraconaria
arraconaríem
arraconaríeu
arraconarien
arraconi
arraconis
arraconi
arraconem
arraconeu
arraconin
arraconés
arraconessis
arraconés
arraconéssim
arraconéssiu
arraconessin

arracona
arraconi
arraconem
arraconeu
arraconin
Infinitiuarraconar
Gerundiarraconant
Participi
arraconatarraconada
arraconatsarraconades

Flexionat com: parlar

forma nominal : arraconament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana