resquitar - verb

res·qui·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
resquito
resquites
resquita
resquitem
resquiteu
resquiten
resquitava
resquitaves
resquitava
resquitàvem
resquitàveu
resquitaven
resquití
resquitares
resquità
resquitàrem
resquitàreu
resquitaren
resquitaré
resquitaràs
resquitarà
resquitarem
resquitareu
resquitaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
resquitaria
resquitaries
resquitaria
resquitaríem
resquitaríeu
resquitarien
resquiti
resquitis
resquiti
resquitem
resquiteu
resquitin
resquités
resquitessis
resquités
resquitéssim
resquitéssiu
resquitessin

resquita
resquiti
resquitem
resquiteu
resquitin
Infinitiuresquitar
Gerundiresquitant
Participi
resquitatresquitada
resquitatsresquitades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana