arrumbar - verb

ar·rum·bar

pronominal; transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
arrumbo
arrumbes
arrumba
arrumbem
arrumbeu
arrumben
arrumbava
arrumbaves
arrumbava
arrumbàvem
arrumbàveu
arrumbaven
arrumbí
arrumbares
arrumbà
arrumbàrem
arrumbàreu
arrumbaren
arrumbaré
arrumbaràs
arrumbarà
arrumbarem
arrumbareu
arrumbaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
arrumbaria
arrumbaries
arrumbaria
arrumbaríem
arrumbaríeu
arrumbarien
arrumbi
arrumbis
arrumbi
arrumbem
arrumbeu
arrumbin
arrumbés
arrumbessis
arrumbés
arrumbéssim
arrumbéssiu
arrumbessin

arrumba
arrumbi
arrumbem
arrumbeu
arrumbin
Infinitiuarrumbar
Gerundiarrumbant
Participi
arrumbatarrumbada
arrumbatsarrumbades

Flexionat com: parlar

forma nominal : arrumbament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana