mundificar - verb

mun·di·fi·car

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
mundifico
mundifiques
mundifica
mundifiquem
mundifiqueu
mundifiquen
mundificava
mundificaves
mundificava
mundificàvem
mundificàveu
mundificaven
mundifiquí
mundificares
mundificà
mundificàrem
mundificàreu
mundificaren
mundificaré
mundificaràs
mundificarà
mundificarem
mundificareu
mundificaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
mundificaria
mundificaries
mundificaria
mundificaríem
mundificaríeu
mundificarien
mundifiqui
mundifiquis
mundifiqui
mundifiquem
mundifiqueu
mundifiquin
mundifiqués
mundifiquessis
mundifiqués
mundifiquéssim
mundifiquéssiu
mundifiquessin

mundifica
mundifiqui
mundifiquem
mundifiqueu
mundifiquin
Infinitiumundificar
Gerundimundificant
Participi
mundificatmundificada
mundificatsmundificades

Flexionat com: abarrocar

forma nominal : mundificació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana