haver - verb

ha·ver

transitiu; auxiliar

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
haig / he
has
ha
hem
heu
han
havia
havies
havia
havíem
havíeu
havien
haguí
hagueres
hagué
haguérem
haguéreu
hagueren
hauré
hauràs
haurà
haurem
haureu
hauran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
haguera / hauria
hagueres / hauries
haguera / hauria
haguérem / hauríem
haguéreu / hauríeu
hagueren / haurien
hagi
hagis
hagi
hàgim
hàgiu
hagin
hagués
haguessis
hagués
haguéssim
haguéssiu
haguessin

-
-
-
-
-
Infinitiuhaver
Gerundihavent
Participi
haguthaguda
hagutshagudes

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana