garrotar - verb

gar·ro·tar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
garroto
garrotes
garrota
garrotem
garroteu
garroten
garrotava
garrotaves
garrotava
garrotàvem
garrotàveu
garrotaven
garrotí
garrotares
garrotà
garrotàrem
garrotàreu
garrotaren
garrotaré
garrotaràs
garrotarà
garrotarem
garrotareu
garrotaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
garrotaria
garrotaries
garrotaria
garrotaríem
garrotaríeu
garrotarien
garroti
garrotis
garroti
garrotem
garroteu
garrotin
garrotés
garrotessis
garrotés
garrotéssim
garrotéssiu
garrotessin

garrota
garroti
garrotem
garroteu
garrotin
Infinitiugarrotar
Gerundigarrotant
Participi
garrotatgarrotada
garrotatsgarrotades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana