distreure - verb

dis·treu·re

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
distrec
distreus
distreu
distraiem
distraieu
distreuen
distreia
distreies
distreia
distrèiem
distrèieu
distreien
distraguí
distragueres
distragué
distraguérem
distraguéreu
distragueren
distrauré
distrauràs
distraurà
distraurem
distraureu
distrauran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
distrauria
distrauries
distrauria
distrauríem
distrauríeu
distraurien
distregui
distreguis
distregui
distraguem
distragueu
distreguin
distragués
distraguessis
distragués
distraguéssim
distraguéssiu
distraguessin

distreu
distregui
distraguem
distraieu
distreguin
Infinitiudistreure
Gerundidistraient
Participi
distretdistreta
distretsdistretes

Flexionat com: treure

forma nominal : distracció

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana